Το αφιέρωμα που ακολουθεί αφιερώνεται σε όλες τις γυναίκες με την υπενθύμιση, πως όταν γνωρίζεις μια κατάσταση, μπορείς και να την αντιμετωπίσειςΉταν νέα, όμορφη, γεμάτη ζωντάνια και έκρυβε στα μάτια της μια φλόγα αγάπης και φροντίδας για όλη την οικογένεια. Σήμερα κάθε φορά που αντικρίζει το είδωλο της στον καθρέπτη, ξεσπά σε λυγμούς.
Η φλόγα πάγωσε στα μάτια της και έφερε δάκρια που σαν λάβα έκαψαν το όμορφο πρόσωπο της. Έπαψε να μιλά πολύ. Μόνο δακρύζει κάθε που συναντά τα δυο παιδιά της. Έκοψε κάθε επαφή της με τον έξω κόσμο. Μένει κλεισμένη στη δική της φυλακή και περιμένει με αγωνία και τρόμο…την επόμενη φορά που θα κλείσει τα μάτια και θα μετρά τα δευτερόλεπτα μέχρι να περάσει η θύελλα.
Έπειτα θα μετρήσει πάλι τα σημάδια και με μόνο σύμμαχο τη σιωπή της θα περιμένει την επόμενη φορά…Αυτή δεν είναι μια τυχαία ιστορία.. Είναι η τραγική καθημερινότητα πολλών γυναικών που ζουν ανάμεσα μας, μεγαλώνουν τα παιδιά τους και παλεύουν να ξεφύγουν από την οργή των συντρόφων τους.
Ακόμη και αν της συναντάς καθημερινά, ποτέ δε θα μάθεις πως το χαμόγελο τους παγώνει μόλις η πόρτα του σπιτιού τους κλείσει. Τα φαινόμενα ενδοοικογενειακής βίας όλο ένα και πληθαίνουν.
Πολλές γυναίκες καθημερινά κακοποιούνται, τραυματίζονται, θανατώνονται ψυχολογικά και κινδυνεύουν πολλές φορές από το ίδιο χέρι που αγάπησαν κάποτε.
Κλεισμένες στη φυλακή της σιωπής τους τρέμουν και μόνο στην ιδέα να μιλήσουν σε κάποιον. Φοβούνται την στιγμή που το βαρύ τους σταυρό θα εμπιστευτούν σε φίλο ή συγγενή και λίγο μετά το δικό τους αίμα θα ξεπλύνει την οργή της αποκάλυψης.
Η κακοποίηση γυναικών στις μέρες μας αποτελεί συχνό περιστατικό στα κρεβάτια των νοσοκομείων. Και αν σήμερα ήταν απλά ένας μώλωπας που λίγο μετά θα χαθεί ,αύριο μπορεί να είναι το ασθενοφόρο που θα ουρλιάζει στους δρόμους τρέχοντας με μια ετοιμόρροπη ζωή στο πλησιέστερο νοσοκομείο.
Μην κλείνεσαι άλλο και μη περιμένεις την επόμενη φορά πάρε τη ζωή σου στα χέρια σου, γιατί ακόμη και αν κάποιο λάθος σε βαραίνει ΚΑΝΕΙΣ μα κανείς δεν έχει το δικαίωμα να χειροδικεί ,να υβρεολογεί ή να ασκεί οποιαδήποτε μορφή βίας, σωματική ή ψυχολογική, απέναντι σου.
Η εφημερίδα ήρθε σε επαφή με τη δικηγόρο Ελένη Τρίγκα, από την Ιστιαία, η οποία μας εξηγεί πως
«η ενδοοικογενειακή βία όχι αποκλειστικά προς το γυναικείο φύλλο, αλλά προς κάθε μέλος της οικογένειας, τιμωρείτε αυστηρά από το νόμο. Οποιαδήποτε σωματική ή ψυχολογική μορφή βίας, απειλή ή εξύβριση πρέπει να τιμωρείτε. Αρκεί μια καταγγελία στην Αστυνομία για το συμβάν. Από εκεί και μετά η Αστυνομία ασκεί αυτεπάγγελτη μήνυση ή αν το θύμα επιθυμεί, υποβάλει έγκλιση. Έπειτα η ποινή είναι ανάλογα με το βαθμό του αδικήματος».
Η Ψυχολόγος και Οικογενειακή Σύμβουλος κα. Χρυσοπούλου Βασιλική, στη Χαλκίδα, μας εξηγεί πως « οι γυναίκες συνήθως απευθύνονται σε ειδικό, όταν είναι σε πολύ προχωρημένο στάδιο η κατάσταση.
Αυτό πρέπει να γίνεται εξ αρχής, από τα πρώτα κιόλας συμπτώματα. Βέβαια όπως λέω πάντα σε κάθε τέτοιο περιστατικό, η πρώτη κίνηση είναι να κάνουν τις κατάλληλες ενέργειες, ώστε να προστατευτούν και η αμέσως επόμενη να απευθυνθούν σε ειδικό. Συνήθως οι γυναίκες οι οποίες ζουν σε τέτοιο περιβάλλον, έχουν ιστορικό κακοποίησης από την πατρική ακόμη οικογένεια και οι περισσότερες έχουν συγκεκριμένο ο προφίλ, δηλαδή λειτουργούν χαρακτηριστικά. Πολλές φορές δηλαδή, οι σύντροφοι τους τις κατηγορούν για αβάσιμα πράγματα. Εκείνες τα αποδέχονται, αισθάνονται ενοχές και έτσι δημιουργείτε ανοχή προς τη κάθε μορφή βίας που τους ασκείται. Σε τέτοιες περιπτώσεις το άτομο πρέπει να μπορέσει να αναγνωρίσει το πρόβλημα και την κατάσταση που βιώνει, ώστε να μπορέσει να ζητήσει τη βοήθεια των ειδικών. Όταν έχεις συνηθίσει μια κατάσταση, είναι δυσκολότερο να προσπαθήσεις να βγεις από αυτή. Συνήθως τα παιδιά που ζουν σε τέτοιο περιβάλλον, αντιμετωπίζουν προβλήματα συμπεριφοράς, μαθησιακές δυσκολίες και γίνονται ιδιαίτερα προκλητικά όσον αφορά τη στάση τους απέναντι στην οικογένεια και στο φιλικό τους περιβάλλον. Έτσι λειτουργώντας μιμητικά, ασκούν και αυτά μια μορφή βίας, που είναι πολύ πιθανό να τα ακολουθεί και τα επόμενα χρόνια, στις δικές τους οικογένειες.
Η ζωή, το σώμα και οι πράξεις σου ορίζονται αποκλειστικά από εσένα και κανέναν άλλο και αν κάπου εδώ σκεφθείς πως εσένα η καταιγίδα έγινε κομμάτι σου πια σκέψου μόνο για λίγα λεπτά πως λίγα χρόνια μετά το δικό σου παιδί μπορεί και να νοσηλεύεται λιπόθυμο στο κρεβάτι κάποιου νοσοκομείου, από τη βάναυση κακοποίηση του. Θα σιωπούσες και εκεί;
Μη διστάζεις να ανοίξεις το παράθυρο της ζωής σου… σου ανήκει.
Σκέψου λίγο και κάνε το επόμενο βήμα. Σήκωσε το ακουστικό και κάλεσε στο Κέντρο Ψυχικής Υγείας, στη Χαλκίδα. Μπορείς να μιλήσεις έμπιστα και αποτελεσματικά με ειδικούς, οι οποίοι μπορούν να σου προσφέρουν τη βοήθεια τους, τη συμβουλή τους, τη δική τους δύναμη που θα σε βγάλει από το αδιέξοδο σου.
Ακόμη μπορείς να απευθυνθείς Ανώνυμα ή Επώνυμα:
Στο Χαμόγελο του Παιδιού, στη Χαλκίδα, στο Κέντρο Στήριξης της Οικογένειας, στην Ιστιαία (ΚΕΣΟ)
Στο Κέντρο Ψυχικής Υγείας, στη Χαλκίδα
Προστατεύσου και προστάτευσε εσένα και την οικογένεια σου.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ Ε. ΜΠΑΛΑΓΙΑΝΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου